“شب یلدا” بهعنوان یکی از طولانیترین شبهای سال نزد ایلامی ها آداب و رسوم خاصی دارد. برای مردمان استان ایلام شب یلدا از گذشتههای دور مأمنی برای گردهمایی اعضای خانواده، ایل و تبار و حتی مردم یک روستا در منزل بزرگ فامیل و خانواده بوده است. یلدا علاوه بر دید و بازدید موجب پیوند عمیق عاطفی، ایلی و عشایری در بین مردمان این سرزمین می باشد. مردمی که با طبیعت، کوه و دشت، جنگلهای بلوط، برف و سوز سرمای کوهستان عجین بوده و هستند.
آیینهای ویژه شب یلدا در ایلام
مردم این سامان درگذشتههای نهچندان دور، در زیر سیاهچادر و یا در خانه روستایی، به دور «کوِنگ» یا همان آتشدان جمع می شدند. در زمانهای اخیر بخاری ذغالی و علاءالدین جایگزین آتشدان شده است. ایلامی ها با پذیرایی ساده اما با همدلی و بیان خاطرات این شب را گرامی میداشتند.
قصه گویی باپیره و داپیره
آنچه شبنشینی یلدا را بیش از همه مهیجتر میکرد، قصهگویی «مَتل» پدربزرگها و مادربزرگ برای کودکان و نوجوانان بود. بزرگ خانواده که معمولاً (باپیره و داپیره) بودند از خاطرات و قصههایی که در سینه داشتند برای مهمانان و اعضای خانواده نقل قول میکردند. کودکان بیش از دیگران از قصهها لذت میبردند و تا مدتها نقل محفل و سرگرمی خردسالان میشد.
خواندن شاهنامه کُردی و جلسه چِل سِرو
یکی دیگر از آداب و رسوم شب یلدای ایلامی ها خواندن شاهنامه کُردی و برگزاری جلسه مشاعره با نام «چِل سِرو» بوده است. افرادی که سواد داشتند و به زبان کردی مسلط بودند، شاهنامه کردی میخواندند و یا آیین «چل سِرو» را اجرا میکردند. این آیین از چهل بیت شعر تکبیتی تشکیلشده که مفاهیم بلند و پرمحتوایی را در خود جایداده است. مفهوم بیت چهلم یا آخر، نتیجه فال خواهد بود. «چل سِرو» نقش مهمی در انتقال مفاهیم و معانی بهصورت سینهبهسینه از نسلی به نسل دیگر داشته و همین امر نیز موجب تقویت پایههای شعر در میان مردمان این سرزمین شده است.
بازیهای بومی یلدایی
شب یلدا بهانهای برای بازیهای بومی و محلی ازجمله «پرقوچ» (گل یا پوچ) و دیگر بازیهای مرسوم محلی بهویژه در میان جوانترها است که شب یلدا را با شادی و رقابتی سالم همراه با گرمای مودت سپری کنند.
شیلی میلی، رسم معروف ایلامی ها
در زمان های قدیم رسم شیلی میلی یکی از رسوم معروف مردم ایلام در مناطق روستایی و عشایری بود که جوانان با خواندن شعر محلی« شلی ملی خالی ده قولی، ده س کی وانو وه خیر،ئی مشهو ئه وه ل وه هاره خیر ده حونه ت بی واره، نانو په نیرو شیره کیخا حونه ت نه میره» در خانه ها را می زدند.
((معنی شعر : امشب اول بهاره ، امیدوارم باران خیرو برکت خونه شما رو در بر بگیر ، نان و پنیر و حلوا به ما عطا کن تا برای صاحب خانه دعا کنیم و پیرمرد و نان آور خانه ات نمیره.))
صاحب خانه هم بلافاصله با شنیدن این اشعار که به صورت دسته جمعی و موزون خوانده می شد، مقداری پول، قند، خرما، شیرینی یا تنقلات برای آنها می آورد.
هدیه به عروس و داماد
دادن هدیه به تازه عروس و داماد یا دختر و پسرهای عقد کرده فامیل یکی دیگر از مراسم های شب یلدا در ایلام است که از گذشته مرسوم بوده و اکنون هم ادامه دارد.
غذاها و تنقلات محلی ایلامی ها
دراين شب معمولا زنان به پختن انواع شيرينیها و غذاها از جمله “شلكينه”، ” قله ماسوا” و “ترخینه” میپردازند. با مهيا كردن تنقلاتي نظير “گنمه شيره” اين شب را لذتبخش و بيادماندني ميساختند.
شلکینه
“شله کینه” نوعی نان و حتی شیرینی میتوان گفت شیرینی است که از آرد، روغن حیوانی، شکر، عسل و یا شیره خرما تهیه می شود.
قله ماسوا
غذای محلی “قله ماسوا” از برنج، دوغ و به صورت دیزی کله پاچه گوسفند تهیه میشود.
گنمه شيره یا گندمک
گنمه شیره از جمله تنقلات فراموش شده ایلام است. قدیمی های ایلام؛ گندم تمیز شده را به مدت سه هفته در ظرفی از شیر و نمک نگهداری می کردند. بعد از آن گندم ها را بو داده و آماده مصرف می کردند. گنمه شیره مخصوص مهمانی شب یلدا بوده و در شب نشینی ایلامی ها جایگاه خاصی دارد.
سخن پایانی
شب یلدا یا همان «چله» نقش مهمی در زدودن کدورتها و تقویت وحدت و همدلی میان افراد قوم و فرزندان و خانوادهها داشته است. امروزه نیز جا دارد با احیای سنتهای ارزشمند موجبات پیوندهای عمیقتر و صلهرحم خانوادهها فراهم شود.
در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:
http://www.shabestan.ir/
https://vista.ir/
https://akharinkhabar.ir/
https://www.irna.ir/
۱ دیدگاه. ارسال دیدگاه جدید
بنظرم اداب شب یلدا توی بیشتر شهرها مثل همه فقط خوراکی هاشون فرق داره