کوبایی‌‌ها برای بقا به کشاورزی روی آورده اند
کوبا؛ مقصد گردشگری محبوب برای جویندگان آرامش
کشور کوبا، دارای تاریخ، فرهنگ و اسطوره‌‌های فریبنده است. در کنار آن، جاذبه‌‌های گردشگری کوبا به سمت شگفتی‌‌های طبیعی می رود که در سراسر کشور پراکنده شده است. موسیقی زنده را می توانید در کوچه پس کوچه‌‌های این کشور بشنوید. کوبا بیش از ۵ هزار کیلومتر خط ساحلی دارد. برای گردشگرانی که در جستجوی آرامش هستند؛ کوبا یکی از بهترین مقاصد گردشگری محسوب می شود.
همه گیری کرونا چه بر سر کوبا آورده است؟
کوبا، خود یکی از کشورهای آمریکای لاتین است که با حدود ۴۷۰۰۰ مورد عفونت ثبت شده و ۲۷۷ مورد مرگ، کمتر تحت تأثیر ویروس قرار گرفته است. اما با این وجود گردشگران سفر اندکی به این کشور داشته اند.
۸۰ درصد مردم که به گردشگری به عنوان منبع اصلی درآمد خود اعتماد داشتند با وجود همه گیری حالا به جزیره‌‌ها بازگشته و برای کسب درآمد روی زمین‌‌ها کار می کنند.
وضعیت گردشگری شهر پرطرفدار وینالس (Vinales)
دره وینالس، که این شهر میراثی از آن نام گرفته است در سال ۱۹۹۹ به عنوان میراث جهانی‌یونسکو ثبت شد. این سازمان، منطقه را به عنوان “چشم انداز برجسته ای توصیف می کند که در آن روش‌‌های سنتی کشاورزی (به ویژه کشت توتون و تنباکو) بدون تغییر باقی مانده است.
تلاش‌‌های این منطقه برای حفظ معماری، صنایع دستی و موسیقی سنتی در بین گردشگران محبوب بوده است. وینالس اولین بار پس از آزادسازی جزئی اقتصادی کوبا در سال ۲۰۱۱، که منجر به صدور مجوزهای تجارت کوچک شد، به گردشگری روی آورد. رونق گردشگری که در سراسر جزیره رخ داد، بالاترین میزان یعنی ۲. ۱ میلیارد یورو را در سال ۲۰۱۹ تجربه کرد. اکنون، مردم محلی وینالس خاطرات تلخی از مارس ۲۰۲۰؛ زمانی که آخرین گردشگران را دیدند، دارند. به دلیل گسترش ویروس کشنده مرزها به سرعت بسته شد و محدودیت های حضور گردشگران کلید خورد.
از اتاق‌‌های پر تا اتاق‌‌های خالی
کارلوس میلو، یک کشاورز است که اتاق‌‌هایی را به گردشگران اجاره می دهد. وی می گوید: ” زمانی نبود که اتاق کافی برای گردشگرانی باشد که به وینالس می آیند. داستانی در مورد برخی از گردشگران وجود دارد که در پارک می خوابیدند؛ زیرا می خواستند در وینالس بمانند”.
کشاورزی در کوبا : بازگشت به کشاورزی، رهاورد کرونا برای کوبایی ها
یک سال پیش، میلو در حال اجاره اتاق به بازدیدکنندگان بود. در حال حاضر، او و دیگر اهالی شهر مجبور شده اند به وسیله ای قدیمی برای بقا برگردند و غذای خود را پرورش دهند. زیرا بیماری همه گیر ویروس کرونا باعث محدودیت های سفر گردشگران شده است.
وی به خبرگزاری فرانسه گفت: “من می خواهم این و جهانگردی را با هم ترکیب کنم؛ تا وقتی مردم دوباره به دیدن ما می آیند ببینند که ما در طی همه گیری چه کرده ایم. ما مجبور شده ایم به زمین برگردیم.”
میلو شروع به کشاورزی در باغی به مساحت ۵۰ متر مربع در پشت خانه اش کرده است.
از گاری‌‌های اسبی گرفته تا نعل اسب
یوسمانی گارسیا تا سال گذشته ۵۰۰ پزو (حدود ۲۱ دلار) در هر سفر با گاری اسب سوار خود به دست می آورد تا مناظر خیره کننده قلب دره را به گردشگران نشان دهد. در آن زمان حداقل دستمزد یک کوبایی ۳۶ دلار در ماه بود.
گارسیا چرخ دستی خود را با لوله‌‌های دور ریخته شده و سایر مصالح ساختمانی ساخته بود. چرخ‌‌های آن از درب قابلمه‌‌های قدیمی بودند؛ اما امروز‌‌‌‌ه این وسیله نقلیه در‌یک گاراژ نگهداری می شود. گارسیا به ساخت نعل اسبی روی آورده است. وی گفت: “این‌یک تغییر دشوار بوده است. افراد زیادی نمی خواهند این کار را انجام دهند. به محض اینکه گردشگران بیشتری به منطقه ما سفر کردند، همه امکان زندگی بهتر و منبع درآمد بهتر برای خانواده‌‌های خود را دیدند. مشاغل و پیشرفت‌‌های اقتصادی بیشتر بود. بگذارید اینطور بگوییم، وقتی گردشگری به دلیل همه گیر شدن از بین رفت؛ ما مانده بودیم که چه باید بکنیم”.
آیا می توان از کوبایی‌‌های سخت کوش درس‌‌هایی آموخت؟
ادواردو هرناندز مزرعه توتون اداره می کند که از سال ۱۸۸۸ در خانواده او بوده است – و در دهه گذشته به‌یکی از جاذبه‌‌های گردشگری محبوب تبدیل شده است. از آنجا که درآمد بین المللی خشک شد، خانواده اکنون غذای خود را تهیه می کنند. هرناندز می گوید که کارگران او برای زنده ماندن آنچه را که لازم دارند مانند برنج، ذرت، لوبیا و گوسفند دیگر نمی توانند تهیه کنند. وی مجبور شده برخی از کارمندان خود را اخراج کند.
هرناندز میگوید: “من هنگام تأسیس مزرعه، همه چیز را در مورد توتون و تنباكو‌‌‌‌كه محصول اصلی پرورش‌یافته در مزرعه است، به گردشگران می گویم. به عنوان‌یک کشاورز و به عنوان‌یک شخص، فکر می کنم که همه گیری برای شهر وینالس‌یک درس بوده است، نه مشکل. مردم باید بدانند که نباید فقط به گردشگری متکی باشند بلکه روی زمین‌‌ها نیز باید کار کنند. از نظر خواهر ادواردو، روزیتا که صاحب رستوران بزرگ و معروفی است، این تغییر به معنای بستن رستوران وی است.
جایی که بازدیدکنندگان روز را با غذا و موسیقی در محیطی سرسبز آغاز می کردند. او می گوید “در‌یک زمان، ما ۱۰۶ گردشگر باهم از کشورهای مختلف داشتیم. اما حالا بدون گردشگری، دیگر پول وارد نمی شود. بنابراین مجبوریم مایحتاج خود را با کشاورزی تامین کنیم. این‌یک رخداد بزرگ برای ما بوده اما در عین حال زیبا و آموزنده است.
این مطلب براساس منبع زیر انجام شده است:
https://www. euronews. com/
https://www. eligasht. com/ /
